(Nie)odnalezione - A.E. Szumska

 

Każde wspomnienie może być pułapką. Każdy sekret – wyrokiem.

Diana Minska nie pamięta wielu szczegółów z przeszłości, ale jedno jest pewne – jej życie było naznaczone ciemnością. Przemoc, manipulacja i choroba psychiczna tworzą skomplikowaną sieć, której początki sięgają szpitala psychiatrycznego, gdzie poznała Gabriela Zajomskiego. W dorosłym życiu ich drogi przecinają się raz jeszcze, ale tym razem ich związek prowadzi do tragedii i serii zbrodni.

Policjanci, którzy w domu Zajomskiego odnajdują przetrzymywane dzieci, nie spodziewają się, jaką historię skrywa przeszłość tej pary. Ile zbrodni pozostaje w cieniu, gdy szaleństwo przejmuje kontrolę nad każdym krokiem? Dołącz do śledztwa i rozwikłaj zagadkę, zanim kolejne niewinne osoby poniosą konsekwencje.

  

Wydawnictwo: Novae Res

kryminał, sensacja, thriller

Data wydania: 2024-01-02

Liczba stron: 242

ISBN: 9788383734798

A.E. Szumska w swojej powieści "(Nie)odnalezione" zabiera czytelnika w mroczną podróż do świata chorób psychicznych, tajemnic i niewyjaśnionych zbrodni. To książka, która od pierwszych stron budzi niepokój, zmusza do refleksji i nie pozwala odłożyć się na bok, aż do samego końca.

Główną bohaterką powieści jest Diana Minska, kobieta o skomplikowanej przeszłości, której życie naznaczone było chorobą psychiczną, przemocą i manipulacją. Już od najmłodszych lat borykała się z problemami emocjonalnymi, które zaprowadziły ją na oddział psychiatryczny. Tam poznała Gabriela Zajomskiego – chłopaka, który stał się jej przewodnikiem po ciemnych zakamarkach własnego umysłu. Ich relacja, choć na pierwszy rzut oka pełna zrozumienia, z czasem przybiera coraz bardziej toksyczny charakter.

Narracja książki prowadzona jest dwutorowo – część wydarzeń rozgrywa się w przeszłości, ukazując, jak ukształtowały się osobowości bohaterów, a część w teraźniejszości, gdzie Diana zostaje osadzona w szpitalu psychiatrycznym, oskarżona o zabicie swojego męża. Nie pamięta jednak wielu szczegółów dotyczących zbrodni, co dodatkowo potęguje atmosferę tajemnicy. Tymczasem policjanci dokonują wstrząsającego odkrycia w domu Gabriela – w ukrytej piwnicy odnajdują przetrzymywane dzieci. Zajomski nie żyje, a jedyną osobą, która mogłaby rzucić światło na sprawę, jest Diana. Tylko czy jej umysł jest w stanie odtworzyć wydarzenia, które doprowadziły do tragedii?

Autorka umiejętnie kreśli portrety psychologiczne bohaterów, ukazując ich wewnętrzne rozterki, traumy i zmagania z rzeczywistością. Szczególnie interesujący jest wątek Diany, która balansuje na granicy szaleństwa i racjonalności. Choć na początku można jej współczuć, z czasem staje się postacią budzącą ambiwalentne uczucia – nie wiadomo, czy bardziej jest ofiarą, czy katem.

Fabuła książki rozwija się stopniowo, a napięcie rośnie z każdą kolejną stroną. Szumska umiejętnie dawkuje informacje, stopniowo odsłaniając kolejne elementy układanki. Zastosowanie retrospekcji pozwala lepiej zrozumieć motywacje bohaterów i powiązania między nimi. Niestety, choć całość jest intrygująca, momentami brakuje realizmu – szczególnie w przedstawieniu środowiska szpitalnego. Opis zamkniętego oddziału psychiatrycznego wydaje się nieco uproszczony, a personel zbyt idealistycznie wykreowany.

Styl autorki jest przystępny, choć chwilami zdania wielokrotnie złożone utrudniają płynność lektury. Dialogi nie zawsze brzmią naturalnie, co może momentami wybijać z rytmu. Mimo to książka wciąga i dostarcza wielu emocji – od niepokoju po niedowierzanie.

„(Nie)odnalezione” to powieść dla tych, którzy lubią mroczne, psychologiczne thrillery z elementami kryminału. Choć nie jest pozbawiona wad, podejmuje ważne tematy, takie jak choroby psychiczne, trauma czy moralna odpowiedzialność za swoje czyny. Szumska stawia pytania, na które nie ma jednoznacznych odpowiedzi, zmuszając czytelnika do zastanowienia się nad cienką granicą między ofiarą a sprawcą.

Czy polecam? Tak, ale z pewnymi zastrzeżeniami. Jeśli lubisz książki, które zmuszają do myślenia i nie boją się trudnych tematów, „(Nie)odnalezione” może przypaść Ci do gustu. Jednak jeśli oczekujesz stuprocentowego realizmu i dopracowanych dialogów, możesz poczuć pewien niedosyt. Mimo to warto dać tej historii szansę i samemu przekonać się, czy prawda, którą odkrywa Diana, jest warta zapamiętania.

 

Moja ocena: 6/10

Recenzja napisana przez: Gosia Celinska