Rodzeństwo - Moa Herngren

 

Po śmierci ojca trójka rodzeństwa – Ullis, Andrea i Rasmus – wraca do domu, w którym się wychowała, na urodziny matki. Andrea stara się zbliżyć do mamy i siostry Ullis, ale ciągle czuje się wykluczona. Ullis widzi w młodszej siostrze faworytkę ojca, a Rasmus zmaga się z wrażeniem, że od zawsze jest w cieniu sióstr.

Trzy różne obrazy dzieciństwa zderzają się ze sobą. Kto pamięta, jak było naprawdę? Jakie wydarzenia zostały pominięte? Czy można ufać własnym wspomnieniom? Co jesteśmy winni naszym bliskim?

Moa Herngren, autorka bestsellerowych "Rozwodu" i "Teściowej", ponownie udowadnia swój wielki kunszt w opisywaniu złożonych relacji międzyludzkich.

Czy rodzeństwo może zbudować prawdziwą więź?

Czy wspomnienia z dzieciństwa nas jednoczą, czy raczej dzielą?

Moa Herngren powraca z kolejną mistrzowską powieścią o kruchości rodzinnych więzi.

„Rodzeństwo” autorstwa Moa Herngren to poruszająca i wielowymiarowa opowieść o relacjach, które z jednej strony powinny być naszym oparciem, a z drugiej często okazują się źródłem bólu i rozczarowań. Autorka, znana z wcześniejszych sukcesów takich jak „Rozwód” czy „Teściowa”, po raz kolejny udowadnia, że potrafi z niezwykłą wrażliwością oddać skomplikowany świat emocji rodzinnych.

 

Fabuła książki skupia się na trójce dorosłego już rodzeństwa – Ullis, Andrei i Rasmusie – którzy po śmierci ojca spotykają się w rodzinnym domu z okazji urodzin matki. To, co z pozoru wydaje się zwykłym, sentymentalnym spotkaniem, szybko przeradza się w konfrontację pełną wzajemnych pretensji, żalów i niewypowiedzianych emocji. Każde z nich nosi w sobie inny obraz dzieciństwa, a odmienność tych wspomnień tylko podkreśla, jak bardzo różne mogą być doświadczenia ludzi wychowanych pod jednym dachem.

 

Jednym z największych atutów tej powieści jest sposób, w jaki Herngren prowadzi narrację – oddając głos każdemu z trojga bohaterów. Dzięki temu czytelnik ma okazję zanurzyć się w różnorodność emocji, poznać różne perspektywy i samodzielnie wyrobić sobie opinię na temat rodzinnych napięć. Autorka nie podaje gotowych ocen, lecz zaprasza nas do refleksji: czy naprawdę potrafimy obiektywnie ocenić własne wspomnienia?

 

Choć „Rodzeństwo” nie jest książką pełną spektakularnych zwrotów akcji, jej siła tkwi w emocjonalnej intensywności. Herngren mistrzowsko pokazuje, jak drobne nieporozumienia i przemilczenia potrafią narastać latami, by w końcu doprowadzić do otwartej konfrontacji. To powieść o tym, jak cienka granica dzieli miłość od rozczarowania i jak trudna bywa próba odbudowy utraconych więzi.

 

Szczególnie ciekawie wypada portret psychologiczny bohaterów. Andrea, zapatrzona w idealistyczny obraz ojca, często irytuje swoją krytyczną postawą wobec innych. Ullis – z pozoru wolny duch – skrywa w sobie wiele niepewności, a Rasmus, który całe życie pozostawał w cieniu sióstr, wreszcie próbuje zawalczyć o siebie. Każda z tych postaci jest niejednoznaczna, pełna sprzeczności, a przez to niezwykle prawdziwa.

 

Nie da się ukryć, że „Rodzeństwo” to powieść wymagająca od czytelnika zaangażowania emocjonalnego. Wymusza zatrzymanie się, zadanie sobie trudnych pytań o własne relacje z najbliższymi. To nie jest historia, która się „czyta” – to historia, którą się przeżywa. Może dlatego u niektórych czytelników wywoła pewien dystans czy nawet frustrację – zwłaszcza jeśli oczekują od literatury bardziej klarownej konstrukcji lub szybszego tempa.

 

Moa Herngren napisała książkę, która doskonale pokazuje, jak skomplikowane i wielowarstwowe są więzi rodzinne. „Rodzeństwo” nie daje prostych odpowiedzi, ale oferuje coś znacznie cenniejszego: przestrzeń do refleksji, zadumy nad tym, jak przeszłość kształtuje naszą teraźniejszość. To opowieść, która zostaje z czytelnikiem na długo po przewróceniu ostatniej strony.

 

Moja ocena: 8/10

Recenzja napisana przez: Gosia Celińska

 

Wydawnictwo: Albatros

Cykl: Sceny z życia rodzinnego (tom 3)

Data wydania: 2025-04-09

ISBN: 9788383614489

Granica

 

Zofia Nałkowska wielką pisarką była. Całe moje nastawienie do powieści „Granica” bierze swój początek z poprzedniego zdania. Nie twierdzę, że jestem tu jakoś szczególnie obiektywna, gdyż wierzę w tę sentencję całym sercem. Tymczasem obiektywnie ta powieść nie jest wcale najlepsza w dorobku autorki, może nawet nie jest w top 3, jednak z jakiegoś powodu to właśnie ona została wciągnięta do kanonu lektur.

I tu uwaga dla wszystkich, którzy zostali zmuszeni aby przeczytać tę książkę w nastoletnim okresie swojego życia – przeczytajcie ją ponownie. Czy Nałkowska pisała dla dzieci i młodzieży? Nie. Oczywiście jest wartość w tym, aby w młodym wieku czytać „dobrą” literaturę, jednak jej prawdziwy sens, prawdziwe przesłanie, jesteśmy w stanie dobrze odczytać dopiero jako ludzie dorośli. A zwłaszcza w takich powieściach, jak niniejsza, gdzie tematyka nie należy do łatwych.

Fabuła rozgrywa się wokół postaci Zenona Ziembiewicza. Poznajemy go jako studenta, który bardzo chce wyrwać się z domu, z życia ziemiańskiej szlachty, jakie prowadzą jego rodzice. Bohater szybko dorabia się stanowiska prezydenta miast i staje się szanowanym i poważanym obywatelem. Niestety na jego wizerunku jest skaza – jeszcze w swoim rodzinnym domu rozpoczyna romans z córką kucharki, Justyną Bogutówną, która to relacja ma swoją kontynuację już po tym jak Zenon zaręcza się ze swoją przyszłą żoną, Elżbietą. Justyna zachodzi w ciąże, a wszystkie kolejne wydarzenia prowadzą do tragicznego finału.

Co ciekawe, autorka nie trzyma nas w niepewności i sama już na pierwszych stronach opowiada czytelnikowi zakończenie tej historii. Zupełnie nie przeszkadza to jednak, aby cieszyć się lekturą. Nałkowska, oprócz profilu psychologicznego samych bohaterów, naświetla nam również kontekst społeczny. Lata 20 i 30 XX wieku to bardzo ciekawy czas – ostatnie podrygi stanu szlacheckiego, rozwijanie się ruchów komunistycznych, wyraźne rozłamy między klasami społecznymi.

Istotną częścią powieści są dylematy moralne głównego bohatera oraz zdarzenia, które następują po tym, jak Justyna informuje go, że jest w ciąży. Zenon chce być człowiekiem bardziej wyrafinowanym niż jego rodzice, jednak wpada w ten sam schemat, który rządził życiem jego ojca. Autorka daje nam przestrzeń do rozważań o tym, czym człowiek kieruje się w życiu - czy dobrymi chęciami można wytłumaczyć kiepskie rezultaty? Co nas określa jako ludzi? Nie ma tu prostych pytań i nie ma prostych odpowiedzi.

„Granica” jako powieść o moralnym aspekcie życia człowieka jest ponadczasowa. Kogoś może razić nieco archaiczny język, ktoś inny zaneguje sens czytania lektur szkolnych po raz kolejny, a ja uważam, że w tej książce jest prawdziwa wartość. Aktualny jest również wniosek, że nie to jest najważniejsze, jak inni nas widzą, bo nie wiedzą o nas wszystkiego, ale to, co sami o sobie sądzimy – siebie oszukać nie możemy.

Tytuł: Granica
Autor: Zofia Nałkowska
Data wydania: 2025-01-29
Wydawnictwo: MG
Liczba stron: 288
ISBN: 978-83-8241-087-7 

Podążaj za księżycem - James Norbury

Chwytająca za serce, pięknie ilustrowana opowieść o mądrym starym wilku i zagubionym szczeniaku oraz ich śmiałej podróży. Podróży, w której ważniejsza od samego celu staje się lekcja przyjaźni i wzajemnego poświęcenia. Amaya, zagubione szczenię, błąka się wysoko w górach, rozpaczliwie szukając rodziców, z którymi rozdzieliła ją śnieżna burza. Los suczki z pewnością byłby tragiczny, gdyby nie spotkała na swojej drodze mądrego starego wilka, który nie tylko ocalił jej życie, lecz także został towarzyszem w niebezpiecznej wędrówce. Przemierzając dniami i nocami zimowy krajobraz, szczenię i wilk podążają za księżycem, a każdy etap tej niełatwej drogi przez mroczne lasy, zapomniane miasta i budzące grozę pustkowia jest dla nich lekcją miłości i poświęcenia, przeżywania pełni życia i przyjmowania straty oraz godzenia się ze zmianami, które są nieuniknione.

Wybierzcie się z nimi w podróż, która również dla was będzie początkiem nowej drogi. Są w życiu takie chwile, kiedy zrobiliśmy już wszystko, co w naszej mocy. Wtedy powinniśmy nauczyć się odpuszczać i pozwolić, by wszechświat, w całej swojej niezgłębionej cudowności, rozegrał sprawy po swojemu. fragment książki Nowa opowieść utalentowanego rysownika i autora bestsellerów „Wielka Panda i Mały Smok“, „Podróż“ oraz „Kot, który nauczał zen“.

Książki Jamesa Norbury’ego sprzedały się już na całym świecie w łącznym nakładzie przekraczającym milion egzemplarzy, a prawa do ich publikacji kupiono w kilkudziesięciu krajach.

James Norbury po raz kolejny udowadnia, że ma niezwykły talent do opowiadania prostych, ale głęboko poruszających historii. "Podążaj za księżycem" to baśń, która swoją subtelnością i uniwersalnym przesłaniem wkrada się prosto do serca czytelnika, pozostawiając trwały ślad. Choć na pierwszy rzut oka książka może wydawać się skierowana do młodszego odbiorcy, w rzeczywistości skrywa w sobie mądrość, która przemawia zarówno do dzieci, jak i dorosłych.

Główna bohaterka, mała suczka Amaya, to postać, której trudno nie polubić. Jej wędrówka, zapoczątkowana dramatycznym rozstaniem z rodzicami w czasie śnieżnej burzy, stanowi metaforę naszych życiowych zmagań. Spotkanie z mądrym, starym wilkiem zmienia jej los i staje się początkiem niezwykłej podróży pełnej wyzwań i refleksji. Ich wspólna droga przez opuszczone miasta, mroczne lasy i śnieżne pustkowia to nie tylko fizyczna podróż, ale też głęboka lekcja o przyjaźni, miłości i akceptacji.

Narracja Norbury'ego urzeka prostotą, ale pod powierzchnią każdego zdania kryje się filozoficzna głębia. Autor mistrzowsko balansuje między baśniowym klimatem a refleksją nad fundamentalnymi aspektami życia. Jego styl jest liryczny, niemal medytacyjny, a każda strona zaprasza do chwilowego zatrzymania się i zastanowienia nad własnymi doświadczeniami.

Ważnym elementem książki są również przepiękne ilustracje, stworzone przez samego autora. Delikatne, stonowane barwy i ręcznie rysowane obrazy doskonale oddają atmosferę opowieści, wzbogacając jej odbiór i nadając jej wyjątkowego charakteru. To nie tylko ozdoba książki, ale integralna część narracji, która wzmacnia przekaz i pozwala jeszcze głębiej zanurzyć się w historii.

"Podążaj za księżycem" to książka, która mówi o trudnych, lecz nieuniknionych aspektach życia, takich jak strata czy konieczność pogodzenia się z przeszłością. Jednocześnie Norbury przypomina, jak ważne jest wsparcie bliskich, umiejętność docenienia małych chwil i odwaga, by szukać drogi w najciemniejsze noce. To przesłanie jest szczególnie potrzebne w dzisiejszych czasach, gdy często zapominamy, co tak naprawdę ma znaczenie.

Książka ma w sobie coś, co sprawia, że staje się uniwersalnym przewodnikiem po życiowych trudnościach. Jej czytanie to jak otulenie się ciepłym kocem w zimowy wieczór – daje poczucie bezpieczeństwa, a jednocześnie inspiruje do przemyśleń. To opowieść, do której chce się wracać, by za każdym razem odkrywać coś nowego i na nowo zrozumieć jej sens.

Dzięki prostocie formy i głębi przekazu "Podążaj za księżycem" to książka, która zadowoli zarówno miłośników literatury filozoficznej, jak i osoby poszukujące ukojenia w trudnych chwilach. James Norbury stworzył dzieło wyjątkowe, które łączy pokolenia i uczy, że każdy z nas, niezależnie od okoliczności, ma swoją ścieżkę do odkrycia.

Polecam tę książkę wszystkim, którzy pragną odrobiny magii w swoim życiu i szukają przypomnienia, że nawet w najciemniejszych chwilach warto podążać za swoim „księżycem”. To opowieść pełna ciepła i mądrości, która pozostanie z czytelnikiem na długo.

Moja ocena: 9/10

Podążaj za księżycem - James Norbury
Wydawnictwo: Albatros
Data wydania: 2024-10-09
Liczba stron: 176
ISBN: 9788383611969

„Wegetarianka" Han Kang

 

Han Kang, tegoroczna zdobywczyni literackiej nagrody Nobla, to koreańska pisarka i poetka. Rzadko się zdarza, żebym posiadała na półce książkę osoby nagrodzonej Noblem przed przyznaniem tej nagrody, ale tak właśnie było w tym przypadku. Wegetarianka – bo o niej mowa – to powieść wydana w 2007 roku, której polskiego wydania doczekaliśmy się w 2014,  a niedługo potem, bo w 2016 roku autorka otrzymała za nią Międzynarodową Nagrodę Bookera.

Przyznam się, że bardzo często sięgam po autorów nagrodzonych Bookerem, ponieważ jest to bardzo dobra selekcja światowej literatury, stąd moje zainteresowanie twórczością Han Kang. Z drugiej strony zupełnie nie czuje tego samego vibe’u z literackim Noblem. Od kilkunastu lat śledzę rozdania nagród i staram się przeczytać przynajmniej jedną pozycję nagrodzonego autora, jednak zazwyczaj pozostają we mnie mieszane uczucia i lekkie niezrozumienie decyzji komitetu noblowskiego. I może dlatego właśnie Wegetarianka to jedna z niewielu książek z listy Bookera, o których nie mogę się wypowiedzieć jednoznacznie pozytywnie.

To nie jest lekka powieść. Co więcej, zwabieni opisem na okładce, oczekujemy książki, która na pierwszym planie ma wegetarianizm i jego społeczny odbiór, a jest to historia o czymś zupełnie innym. Yong-hye jest zupełnie przeciętną kobietą, prowadzącą spokojne życie u boku męża, który jest narratorem tej opowieści. O tym jak bardzo niewyróżniająca się jest to kobieta wiemy od samego początku: „Zdecydowałem się na małżeństwo, bo mimo braku szczególnego powabu nie miała wyraźnych wad”[1] oraz „Zgodnie z moimi oczekiwaniami bez zarzutu wypełniała zadania przeciętnej żony”[2]. Gdy tylko pojawia się wyrwa w ich rutynie, mąż bez zastanowienia stwierdza, że żona zwariowała.

Yong-hye przestaje jeść mięso. Co więcej, wyrzuca cały zapas, jaki miała w lodówce i nie może znieść nawet jego zapachu. Na kolacji z rodzicami dochodzi do mrożącej krew w żyłach sytuacji, gdy jej ojciec próbuje zmusić ją do zjedzenia kawałka wieprzowiny. Nikt nie rozumie jej decyzji. W kraju, w którym jedzenie mięsa jest częścią kultury, nie można od tak zostać wegetarianką. Bohaterka zostaje sama, niezrozumiana, coraz bardziej zatraca się w swoich snach i wyobrażeniach, aż w końcu nie mamy wątpliwości – ona naprawdę oszalała.

Mam duży problem z tą książką. Autorka chciała wstrząsnąć czytelnikiem i to jej się na pewno udało. Jednak moim zdaniem zrobiła to w zły sposób. Gdybym wnioski z tej książki miała ekstrapolować na całe koreańskie społeczeństwo, doszłabym do wniosku, że jest to grupa opresyjnych mężczyzn i podporządkowanych, bezwolnych kobiet. Co więcej, jest to kraj, w którym nie toleruje się żadnych odstępstw od przyjętych standardów kulturowych, a ludziom w kryzysie psychicznym nie jest udzielana właściwa pomoc.

No i wreszcie – jeżeli byłabym wegetarianką, czułabym się urażona. To nie od decyzji o odstawieniu mięsa zaczęły się zmiany w osobowości bohaterki. To nie jej poczucie etyki ani żołądek są problemem – problem jest dużo bardziej złożony. Być może to właśnie dobór środków i trzon tej historii sprawiają, że nie czuję tego silnego podziwu dla tej książki. Jest to oczywiście wartościowa proza, przyciągająca czytelnika od pierwszych stron, jednak jak dla mnie powrót do niej nie będzie oczywisty.

Tytuł: Wegetarianka
Tytuł oryginału: 채식주의자

Autor: Han Kang

Tłumaczenie: Choi Jeong-in, Justyna Najbar-Miller

Data wydania: 2021-02-10
Wydawnictwo: Wydawnictwo W.A.B.

Liczba stron: 256
ISBN: 978-83-280-8496-4

---

[1] Kang H., Wegetarianka, Wydawnictwo WAB, 2021, s.5

[2] Kang H., Wegetarianka, Wydawnictwo WAB, 2021, s.7

Własną drogą - Izabela Skrzypiec-Dagnan

 

„Historia drugiej szansy, która nie mogła się wydarzyć.

W jednej chwili poukładane życie Melanii rozpada się. Jej narzeczony wyznaje, że jest zauroczony koleżanką z pracy. Młoda kobieta, rozżalona i zraniona, czuje, że choć na krótko musi zmienić otoczenie. Tylko tak ma szansę dojść do ładu ze swoimi emocjami. Spontanicznie wyrusza w motocyklową podróż.

Kiedy pojazd niespodziewanie psuje się w trasie, z pomocą przychodzi jej inny motocyklista, Miron. Po usunięciu usterki proponuje Melanii spotkanie. Wspólny wieczór zostaje jednak przerwany i kobieta rusza dalej.

Kierując się intuicją, trafia do domu nad jeziorem, na zupełnym odludziu. Tam, ku swojemu zaskoczeniu, spotyka Piotra – swoją pierwszą wielką miłość. A motocykl nieoczekiwanie kolejny raz się psuje.

Może to druga szansa? I trzeba zawalczyć o miłość? Ale o którą?"

„Własną drogą” to powieść, która wciąga czytelnika od pierwszych stron, zabierając go w niezwykłą podróż pełną emocji, refleksji i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Autorka z dużym wyczuciem i wrażliwością przedstawia historię Melanii – kobiety, której życie zostaje wywrócone do góry nogami po zdradzie ukochanego. W poszukiwaniu ukojenia i dystansu od bolesnych wspomnień, Melania wsiada na motocykl i wyrusza w samotną podróż bez wyraźnego celu.

To, co miało być jedynie ucieczką, staje się dla niej drogą do głębokiego zrozumienia siebie i swoich potrzeb. Na swojej trasie Melania napotyka Mirona, który pomaga jej naprawić motocykl, a także dawną miłość, Piotra, którego spotkanie zmusza ją do konfrontacji z przeszłością. Ta podróż to nie tylko fizyczna wyprawa, ale przede wszystkim wewnętrzna odyseja, w której Melania zmaga się z własnymi lękami, pragnieniami i nieprzepracowanymi traumami.

Książka jest bogata w piękne, malownicze opisy przyrody, które doskonale oddają nastroje bohaterki i podkreślają jej zmagania z emocjonalnymi burzami. Każdy rozdział to kolejne etapy tej niełatwej drogi, które prowadzą Melanię ku zrozumieniu siebie i swojego miejsca w świecie. Autorka mistrzowsko kreśli portrety postaci – zarówno Melania, jak i inne osoby pojawiające się na jej drodze, są pełnokrwiste, wielowymiarowe i niezwykle autentyczne.

„Własną drogą” to nie tylko opowieść o miłości i zdradzie, ale także głęboka refleksja nad losem, przeznaczeniem i tym, jak często nasze życiowe ścieżki prowadzą nas w nieoczekiwane miejsca. To również historia o sile, jaką można odnaleźć w sobie, gdy wszystko wydaje się stracone, oraz o nadziei, która potrafi rozkwitnąć nawet w najbardziej niesprzyjających warunkach.

Zakończenie powieści zaskakuje i pozostawia czytelnika z poczuciem spełnienia, ale i pewnej nostalgii. To opowieść, która porusza, zmusza do myślenia i zostawia ślad na długo po jej przeczytaniu. „Własną drogą” to książka, którą warto przeczytać, zwłaszcza jeśli cenisz literaturę, która skłania do refleksji i ukazuje życie w całej jego złożoności. Serdecznie polecam tę mądrą, emocjonalną i wartościową powieść.

Tytuł: "Własną drogą"

Autor: Izabela Skrzypiec-Dagnan

Data wydania: 2024-07-23
Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Liczba stron: 240

Gatunek: literatura obyczajowa, romans

ISBN: 9788383352992

Moja ocena: 9/10

„Trzecia płeć" Tadeusz Dołęga-Mostowicz

 

"Przedwojenna Warszawa, pełna gwaru, samochodów, kawiarni i restauracji. Śledzimy losy bohaterki, która przyjechała z Poznania. Świetnie wykształcona, młoda, energiczna kobieta zostawia w domu niepracującego męża z córeczką i wyjeżdża do stolicy, by podjąć obowiązki kierowniczki w agencji turystycznej. Poprzez dalszą rodzinę wkracza w świat warszawskiej inteligencji, gdzie ścierają się poglądy dotyczące roli kobiet na rynku pracy i w społeczeństwie. Nowe prądy zwiastujące wolność i samostanowienie kobiet są nie do przyjęcia dla konserwatystów, widzą w tym degradację rodziny, tym tłumaczą krach na rynku pracy w dobie kryzysu, a liberałowie i feministki gwałtownie się temu sprzeciwiają. Gdzie leży prawda? Czy dzisiaj, po tylu latach nasza dyskusja jest w innym miejscu, czy wciąż krążymy wokół tych samych kwestii? A może jednak niektóre postulaty są już całkiem za nami… Barwna, ciekawa, pełen pasji opowieść Dołęgi-Mostowicza."

Trzecia płeć Tadeusza Dołęgi-Mostowicza to książka, która przenosi nas do przedwojennej Warszawy, ukazując tamtejsze realia przez pryzmat emancypacji kobiet. Choć wydana wiele lat temu, powieść ta zachowuje swoją aktualność i nadal potrafi wzbudzić emocje oraz skłonić do refleksji.

Główna bohaterka, Anna Leszczowa, przenosi się z Poznania do stolicy, aby podjąć pracę jako kierowniczka w agencji turystycznej "Mundus". Jej życie jest pełne wyzwań – zostawia w domu bezrobotnego męża i małą córeczkę, starając się pogodzić rolę matki i żony z zawodowymi ambicjami. Historia Anny to opowieść o walce o własne miejsce w świecie, o dążeniu do niezależności i konfrontacji z konserwatywnymi poglądami otaczającego ją społeczeństwa.

Tadeusz Dołęga-Mostowicz mistrzowsko oddaje emocje targające bohaterami, tworząc plastyczne i realistyczne opisy ich przeżyć. Psychologiczne wątki są tu szczególnie ważne, pozwalając czytelnikowi na głębsze zrozumienie motywacji postaci oraz ich dylematów moralnych. Autor nie boi się poruszać trudnych tematów, co sprawia, że książka jest nie tylko literacko wartościowa, ale również prowokująca do myślenia.

Jednym z głównych tematów powieści jest rola kobiet w społeczeństwie. Anna, zmagająca się z trudną sytuacją finansową i zawodową, jest postacią wyrazistą, pełną determinacji i siły charakteru. Jednak jej relacje z dzieckiem, które zostawia w Poznaniu, mogą budzić kontrowersje i skłaniać do refleksji nad kosztami osobistymi, jakie niesie za sobą dążenie do samorealizacji.

W tle historii Anny przewija się obraz przedwojennej Warszawy, z jej społecznymi i kulturowymi niuansami. Mostowicz doskonale oddaje klimat miasta, w którym nowe idee zderzają się z tradycyjnymi wartościami, tworząc tło dla osobistych dramatów bohaterów.

Choć powieść ma swoje słabsze momenty – niektóre wątki, takie jak losy Wandy czy choroba senatorowej Jelskiej-Szermanowej, są rozwleczone i mniej istotne dla głównej fabuły – to jednak całość prezentuje się spójnie i interesująco. Postacie męskie, jak Kubuś, Marian Dziewanowski czy Karol, są przedstawione jako nieporadne i niezdolne do sprostania życiowym wyzwaniom, co podkreśla kontrast między nimi a silnymi, niezależnymi kobietami.

Trzecia płeć to lektura wymagająca, lecz satysfakcjonująca. Wątki psychologiczne, filozoficzne i moralne, przeplatające się z dynamiczną fabułą, angażują czytelnika i zmuszają do refleksji nad rolą kobiet w społeczeństwie oraz osobistymi dylematami moralnymi. To książka, która mimo upływu lat, nadal potrafi poruszyć i zmusić do zastanowienia się nad własnym miejscem w świecie.

Tytuł: Trzecia płeć 

Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Data wydania: 2024-06-20
Data pierwszego polskiego wydania: 1946-01-01
Wydawnictwo: Wydawnictwo MG
Liczba stron: 320
ISBN: 9788382410143
Moja ocena: 7/10