Zaginiona - Aneta Kisielewska

 

Dziewiętnastoletnia Sara Maj nie wraca z imprezy do domu. Gwarna lipcowa noc, środek miasta, tłum ludzi – a mimo to nikt nic nie widział. Żadnych śladów, żadnych świadków. Zupełnie jakby dziewczyna rozpłynęła się w powietrzu.

Sierżant Gaik, uparty śledczy, nie daje za wygraną i za wszelką cenę próbuje się dowiedzieć, co stało się z nastolatką. Dlaczego nie dogadywała się z rodzicami? Czemu rozstała się z chłopakiem? Z czasem na jaw wychodzą nowe fakty i staje się jasne, że komuś zależało na tym, by Sara zniknęła.

Idealna lektura dla fanów kryminałów w stylu true crime.

Zaginiona to nowa powieść Anety Kisielewskiej, autorki świetnie przyjętego przez czytelników Widma przeszłości.

Kiedy Sara Maj – dziewiętnastoletnia studentka pełna młodzieńczych zgiełków – nie wraca z imprezy do domu, rozpoczyna się historia, która porusza zarówno ciała, jak i umysły. Głośna lipcowa noc, centrum miasta, ścisk tłumu – a mimo to nikt niczego nie zauważył. Sara po prostu zniknęła, jakby rozpłynęła się w powietrzu.

Śledztwo prowadzi sierżant Gaik – postać uporządkowana, ale pełna empatii, która z czasem staje się centralnym punktem opowieści. Dzięki jego dociekliwości wychodzą na jaw przeszłe konflikty Sary: jej trudna relacja z rodziną, rozstanie z chłopakiem, napięcia z najbliższymi. Każdy przesłuchiwany wydaje się mieć coś do ukrycia, a milczenie okazuje się cenniejsze niż słowa.

Narracja prowadzona jest w dwóch planach czasowych – obserwujemy rzeczy przed zaginięciem oraz wydarzenia po nim. Ta konstrukcja buduje napięcie, pozwala lepiej poznać bohaterów i samą Sarę – buntowniczkę, której emocje i decyzje nabierają głębi w zestawieniu z milczeniem śledztwa.

Sara to postać złożona: z jednej strony ambitna, z drugiej – coraz bardziej zagubiona w relacjach z bliskimi. Autorka udanie pokazuje, jak upór, złość i ciągła potrzeba uznania mogą zbudować emocjonalną przepaść między nastolatką a światem dorosłych. W końcu okazuje się, że prawdziwa zagadka tkwi nie tyle w śladach zbrodni, ile w ludzkim milczeniu .

Najmocniejszym atutem książki jest styl – oszczędny, precyzyjny, pełen niedopowiedzeń. Cisza między dialogami jest głośniejsza niż krzyk, a brak opisów krajobrazów rekompensują przemyślane, nośne słowa prowadzące śledztwo emocjonalne w czytelniku.

Chociaż tempo nie jest gwałtowne i brak tu rozlewu krwi, narracja to tzw. „slow‑burn”: napięcie narasta stopniowo, a czytelnik coraz głębiej wciąga się w labirynt rodzinnych sekretów i psychologicznych zależności. Momentami odnosi się wrażenie, że każdy – matka, siostra, przyjaciółka czy chłopak – miałby motyw, by Sarę usunąć z życia.

Zakończenie może nie zaskakuje – rozwiązanie jest przewidywalne, ale to nie pozbawia finału siły dramaturgicznej. Wręcz odwrotnie, otwarty ton nawet po wyjaśnieniu zniknięcia Sary zostawia uczucie niedosytu – jakby autorce zależało bardziej na pytaniach niż na definitywnej odpowiedzi.

Kilka drobnych zastrzeżeń: dialogi bywają momentami sztuczne, a powtórzenia opisu urody czy młodości Sary wydają się zbytnie. Mimo to emocjonalna siła opowieści oraz realistyczny portret rodziny rekompensują te niedociągnięcia i sprawiają, że czyta się tę książkę jednym tchem.

„Zaginiona” to kryminał osadzony w realiach true crime, ale również wnikliwa, psychologiczna opowieść o relacjach, niedomówieniach i wpływie niedostrzeganych emocji. To powieść, która angażuje intelekt i serce, zmusza do refleksji nad tym, jak mało naprawdę wiemy o osobach najbliższych. Polecam tę lekturę wszystkim, którzy cenią literaturę pełną napięcia, ale budowanego w ciszy i subtelnej atmosferze.

Recenzja napisana przez: Gosia Celińska

Moja ocena: 8/10

 

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

kryminał, sensacja, thriller

Data wydania: 2025-05-13

Liczba stron: 296

ISBN: 9788383355320