Biały mróz - Zdzich Wojtaś

 

Miejsce pozbawione tolerancji budzi strach.

Terencjusz Przyziemny – bezrobotny intelektualista i poeta-bloger – nie boi się stawiać trudnych pytań, nawet gdy wokół panuje zmowa milczenia. Żyje w kraju, gdzie za fasadą miłosierdzia i chrześcijańskich wartości kryją się nacjonalizm oraz uprzedzenia. Kiedy mieszkańcy Jamboru nad Bełtą sprzeciwiają się napływowi imigrantów, w Terencjuszu rodzi się bunt. Otwarcie potępia fałszywy patriotyzm i powszechną nietolerancję.

Nie przeczuwa jednak, jak wyboista oraz pełna wyzwań okaże się droga, którą wybrał. Spotykane na niej osoby – zwłaszcza kobiety – obnażą przed nim mroczne oblicza społeczeństwa przepełnionego hipokryzją i głęboko skrywanymi fobiami narodowymi.

„Biały mróz” to opowieść o miłości, codziennych zmaganiach oraz walce z nierównością. Historia, w której ścierają się światopoglądy, a czytelnik musi odnaleźć swój własny głos.

​„Biały mróz” autorstwa Zdzicha Wojtasia to powieść, która nie pozostawia czytelnika obojętnym. Osadzona w fikcyjnym mieście Jambor nad Bełtą, książka ukazuje społeczeństwo zmagające się z narastającą nietolerancją i ksenofobią. Główny bohater, Terencjusz Przyziemny, to bezrobotny intelektualista i poeta-bloger, który nie boi się stawiać trudnych pytań w obliczu społecznej zmowy milczenia.​

W miarę rozwoju fabuły, Terencjusz staje się świadkiem i uczestnikiem dramatycznych wydarzeń związanych z napływem imigrantów do miasta. Społeczne napięcia prowadzą do brutalnych zamieszek i ataków na cudzoziemców, co ukazuje narastający nacjonalizm i podziały w społeczeństwie. Bohater nie godzi się na taką rzeczywistość i otwarcie potępia fałszywy patriotyzm oraz powszechną nietolerancję.

Narracja powieści jest prowadzona w sposób niespieszny, z dużą dbałością o detale i atmosferę. Autor kreuje duszną, melancholijną atmosferę miasta, które wydaje się zawieszone między przeszłością a teraźniejszością. Opisy ulic Jamboru i zamieszek antyimigranckich przywodzą na myśl surowe, bezkompromisowe fragmenty prozy noir, zmuszające do refleksji nad kondycją współczesnego świata.

Ważnym elementem powieści są relacje Terencjusza z kobietami, które obnażają przed nim mroczne oblicza społeczeństwa przepełnionego hipokryzją i głęboko skrywanymi fobiami narodowymi. Te wątki dodają głębi psychologicznej postaciom i ukazują, jak osobiste doświadczenia wpływają na postrzeganie rzeczywistości.​

„Biały mróz” to również opowieść o pamięci i historii. Autor przypomina o wydarzeniach z przeszłości, takich jak przyjęcie polskich uchodźców przez Iran w 1942 roku, co kontrastuje z obecną niechęcią do imigrantów. Ta perspektywa historyczna zmusza czytelnika do refleksji nad tym, jak zmienia się nasze podejście do innych w obliczu własnych doświadczeń.​

Powieść porusza również temat tożsamości i poszukiwania własnego miejsca w świecie. Terencjusz, jako poeta i bloger, stara się odnaleźć sens w otaczającej go rzeczywistości, zmagając się z codziennymi trudnościami i próbując zrozumieć swoje uczucia. Jego wewnętrzne rozterki i refleksje nadają powieści głębi i autentyczności.​

„Biały mróz” to lektura wymagająca skupienia i zaangażowania. Autor nie unika trudnych tematów i zmusza czytelnika do konfrontacji z niewygodnymi prawdami o społeczeństwie. To powieść, która nie oferuje łatwych odpowiedzi, ale prowokuje do myślenia i dyskusji.​

Podsumowując, „Biały mróz” Zdzicha Wojtasia to ważna i aktualna powieść, która porusza istotne kwestie społeczne i moralne. Dzięki głębokiej analizie postaci i realistycznemu przedstawieniu wydarzeń, książka ta stanowi wartościową lekturę dla każdego, kto pragnie zrozumieć współczesne wyzwania związane z tolerancją, tożsamością i empatią.​

 

Moja ocena: 6/10

Recenzja napisana przez: Gosia Celińska

 

Wydawnictwo: Novae Res

Data wydania: 2025-02-27

Liczba stron: 456

ISBN: 9788383736327